Ważnym
elementem ekspozycji cyklu „Gra w obrazy” jest układanka. Widz otrzymuje sposobność ułożenia w dowolny sposób dwudziestu kubików,
stanowiących duplikat jednego z obrazów. Dzięki temu odbiorca staje się
jednocześnie współtwórcą wystawy. Może ingerować w układankę w
dowolny sposób – zamienić miejscami pojedyncze elementy, lub wprowadzić
całkowitą zmianę konfiguracji kwadratów. Formy przedstawione na obrazach
zostały dobrane w taki sposób, by podkreślić uniwersalność kompozycji.
Odrealnione i bajkowe, pobudzają wyobraźnię, nasuwają na myśl kolejne
modyfikacje, mogące doprowadzić do zupełnego zatracenia pierwotnej formy w
kierunku abstrakcji. Niektóre elementy niewiele różnią się od siebie, więc
zamiana ich miejscami nie zburzy zastanego przedstawienia. Do widza należy
decyzja, czy delikatnie tylko wpłynie na układankę i ułoży ją w sposób zbliżony
do oryginału, czy też nada jej inne znaczenie, zestawiając kubiki w
abstrakcyjną kompozycję. Dzięki temu odbiorca będzie mógł wnikliwiej przyjrzeć
się pozostałym obrazom z cyklu, zobaczyć je w osobisty sposób, zastanowić się
nad budową obrazu, oraz elementami, które wcześniej umknęły jego uwadze.
 |
| Galeria na wydziale Matematyki i Informatyki UMK, Toruń 2012 |
 |
| Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu", Toruń 2013 |
